Behoud van technieken uit het verleden om de toekomst van voedsel te behouden
Met Max Jones van Up There The Last
Zou het niet jammer zijn als we de technieken waarmee we vroeger voedsel bewaarden zouden vergeten? Zolang de mensheid bestaat, is het bewaren van voedsel noodzakelijk geweest. Maar met de komst van de moderne supermarkten hebben we onze persoonlijke band met dit concept verloren. Waar we vroeger op onze zintuigen vertrouwden, vertrouwen we nu op houdbaarheidsdatums en uiterste verkoopdata die ons door de industrie worden gegeven. We zijn vergeten hoe we onze elementaire overlevingsvaardigheden moeten gebruiken.
Het verontrustende vooruitzicht om al deze kennis te verliezen is wat Max Jones ertoe aanzette om zijn Instagram 'Up There The Last' te beginnen. Een plek waar hij zijn ontdekkingsreis naar traditionele voedselconserveringstechnieken deelt, vergezeld van zijn eigen teksten en fotografie. Zijn reden om deze technieken vast te leggen? "Als die eeuwen van wijsheid rondom voedsel eenmaal verdwenen zijn, kunnen ze nooit meer teruggebracht worden."
Leren door te doen
Max' reis begint bij een kaasbedrijf waar hij als kaasrijper werkte. Nadat een klant maar niet wilde begrijpen waarom de kaas daar zoveel duurder was dan in de supermarkt, had hij de situatie niet meer onder controle. Híj begreep het wel, maar hoe overtuig je anderen? "Ik ben iemand die leert door te doen. Ik besloot dat het echt belangrijk was om te proberen mensen te informeren over waar echt voedsel vandaan komt, want zodra je dat weet, is er een hele andere rijkdom." Dus ging hij naar een kaasmaker in de Alpenweiden om een video van het proces te filmen. Eén die aan klanten kon worden getoond zodat ze hun eigen mening konden vormen.
Deze mentaliteit leidde Max naar Ierland, naar aanleiding van een verhaal over Sally, de laatste persoon ter wereld die uitsluitend wilde zalm rookt. Ze weigert simpelweg om met kweekvis te werken. "Ik ging naar Ierland uit een soort paniekreactie." " Ik wilde zoveel mogelijk leren voordat ze stopte en ik wilde proberen zoveel mogelijk mensen haar technieken en kennis te laten begrijpen, zodat het niet verdween."
Max begon zijn Instagram Up There The Last als een manier om conserveringstechnieken en -processen zoals Sally's zalm te delen met het grote publiek. "Het leek gewoon zinvol om heel hard te proberen om elke vorm van traditie in stand te houden, want we staan op het punt om twee generaties aan kennis te verliezen. We zouden het allemaal opnieuw moeten leren. En dan hebben we het over dingen opnieuw leren die al duizenden jaren gebeuren. Dat is angstaanjagend!"
Het normaalste voedsel dat er is
Max verhuisde naar een huisje aan zee in het zuidwesten van Ierland, waar hij Sally hielp met het opzetten van een website en gestructureerde cursussen, zodat mensen kennis kunnen maken met haar ongelofelijke brein en liefde voor de natuur. Maar buiten dat is hij op reis gegaan om zoveel mogelijk technieken en processen te documenteren. "Ik leg technieken vast die belangrijk zijn, die we niet mogen verliezen. Ik verzamel veel van deze technieken op intuïtief niveau. Vaak is er geen harde en snelle techniek voor. Je snapt het gewoon na een tijdje." Voor hem is de sleutel tot het vinden en leren van deze dingen gewoon interesse hebben. Een open hart, nieuwsgierigheid, nederigheid en oprechte interesse zijn de manier om te beginnen.
Door middel van workshops en de content op zijn Instagram probeert Max de ambachtelijke kennis die komt kijken bij technieken zoals het maken van je eigen kaas te democratiseren. "Ambachtslieden zijn goed in wat ze doen omdat ze er hun leven aan gewijd hebben." Maar vroeger, afhankelijk van waar je vandaan komt, kende je deze technieken ook. En die kennis laten we gewoon gaan. Het ambachtelijke voedsel dat we als buitengewoon beschouwen, is in feite het meest normale voedsel dat nog voor ons beschikbaar is. "Dat is het ware voedsel."
Leven voedt leven
Ondanks zijn liefde voor het behoud van technieken uit het verleden, vindt Max het gek om te zeggen dat we terug moeten naar hoe het vroeger was. "We moeten gewoon proberen wat meer verbonden te zijn. Als we de uitdrukking 'leven voedt zich met leven' zouden toepassen op alles wat we eten, dan zouden we waarschijnlijk de helft van de dingen die we nu eten niet meer eten. Gewoon omdat we opeens niet meer weten waar het voedsel vandaan komt. En waar ben jij van gemaakt? Je bent gemaakt van alle dingen die hebben geleefd. Wat hebben zij gegeten? "Het druppelt allemaal naar beneden."
Met Up There The Last wil Max vooral dat mensen nadenken over het concept dat het leven zich voedt met het leven. De reden waarom hij de kaas op de top van de Alpenberg of Sally's zalm in Ierland heeft gefilmd, is omdat het volledig waar voedsel is. Ze laten ons zien hoe mensen zich voedden vóór de industrie en hoe we daarvan volledig zijn losgeraakt. "Ik vind het leuk om mensen te laten nadenken over hun eigen nieuwsgierigheid. En dat ze het vertrouwen hebben om hun eigen onwetendheid te erkennen. Want het is niet zo dat we dom zijn. Het is niet onze schuld dat we deze dingen niet weten. Het leven is gewoon zo gelopen..."
De naam Up There The Last is een eerbetoon aan een Italiaans boek uit 1972 genaamd 'lassù luchini', wat vertaald 'de laatste daarboven' betekent. De foto's zijn gemaakt door fotograaf Jody Daunton in de Italiaanse geboortestad van Max' moeder en leggen de tradities en producten vast van de mensen die daar wonen, om de kennis niet verloren te laten gaan. Precies wat Max doet met zijn Instagram over het behoud van traditioneel voedsel. Omdat hij dezelfde visie deelt en uit dezelfde stad komt als zijn familie, had Max het gevoel dat hij niet alleen was.
Je kunt Max Jones en zijn reis op het gebied van conserveringstechnieken volgen op zijn Instagram Up There The Last.