Buiten kijken bij: Liesbeth Disbergen, outdoorfotograaf en sfeermaker. Een droomtuin op de Veluwe die blijft verrassen
Het werk van outdoor fotograaf Liesbeth Disbergen – @sloppopyeah op Insta – herken je meteen aan de magische mix van sfeer en natuur. Zo mooi als dat haar beelden zijn, zo mooi woont ze ook zelf. Haar huis midden op de Veluwe is haar grootste inspiratiebron. In haar tuin laat ze de natuur graag haar gang gaan, met het gevolg dat ze regelmatig edelherten spot vanuit haar keukenraam.
Bij zowat iedere foto die Liesbeth Disbergen plaatst op haar Instagramaccount zwijmel je weg: of het nu haar volop bloeiende moestuin is, haar schattige bordercollies Dex en Bob of een prachtig opgemaakte tafel. Maar liefst 30.000 volgers laten zich graag inspireren door deze outdoorfotograaf. Voor haar werk bezoekt Liesbeth graag mensen die een mooie (moes)tuin hebben of een ambacht beoefenen, maar eigenlijk hoeft ze haar huis niet uit om geïnspireerd te worden. Samen met haar man Jan verhuisde Liesbeth 6 jaar geleden naar dit droomhuis in Epe, dat de naam ‘de Sparrenhof’ draagt. ‘Het huis heeft historie. Als je binnenkomt voel je je gelijk thuis. Naast de authentieke details als de stalen kozijnen en het glas in lood heeft het huis bijzondere houten deuren. Hoewel de emmers in de woonkamer stonden om het lekkende water op te vangen zeiden we zes jaar geleden gelijk ‘ja’ tegen dit huis. We werden verliefd op de rustige, sfeervolle uitstraling’, vertelt Liesbeth.
Japanse sierkers
Maar naast het huis, dat Liesbeth en Jan hebben ingericht met een mengelmoes van oud, nieuw en kleurrijke accessoires, vielen de twee ook op het indrukwekkende perceel. ‘Ons perceel bestaat voor een groot deel uit bos: fijnspar, douglas, grove den, een enorme levensboom, tamme kastanjes, noem maar op! We zijn ook enorm trots op de hoge rododendrons die ieder jaar in mei en juni kleur aan de tuin geven. De oude japanse sierkers is in het voorjaar het hoogtepunt. We zitten dan letterlijk onder een roze wolk.’ Achterin de tuin hebben de twee eigenaren sinds een jaar een moestuin gecreëerd. Ze kozen bewust voor de ronde vorm, zodat deze mooi aansluit bij de bosrand. ‘We laten het gras – of nou ja, meer mos in ons geval – graag wat langer groeien, zodat het door de paarden- en pinksterbloemen geel en roze kleurt. Een echte gecultiveerde tuin is het niet, het wild in de omgeving maakt dat ook lastig. Edelherten komen graag eten in de bloementuin en de laurierkers vinden ze ook heerlijk.’
Slow living
Veel van wat Liesbeth en Jan 6 jaar geleden aantroffen, hebben ze in eerste instantie zo gelaten. Ondanks dat er veel achterstallig onderhoud was, zagen ze dat de basis – de indeling en inrichting – goed was. Het koppel heeft de tijd genomen om de plek aan te voelen voordat ze veranderingen aanbrachten, vertelt Liesbeth. ‘Het hoeft niet snel. Pas de laatste jaren pakken we wat dingen in en om het huis aan. Zo staan er rondom het grasveld 4 meter hoge rododendrons. Dat wilden we graag zo houden. Het is pas sinds de laatste twee jaar dat we de schaar in de rodo’s durven te zetten, nadat door de warme, droge zomers van 2018 en 2019 een gedeelte van deze sterke heesters niet overleefde.’ Deze liefde voor hergebruik, niet zomaar dingen weggooien, stilstaan bij wat goed is, resulteerde bijvoorbeeld ook in een bijzondere ren waar 14 kippen vertoeven. ‘De kippen wonen in het schuurtje waar eens het tuingereedschap van de oude bewoners stond. Het schuurtje valt bijna uit elkaar maar dat verstevigen we dan weer met een paar planken. En dat oude tuingereedschap gebruik ik natuurlijk ook.’
Kijken naar de zonsondergang
Als Liesbeth al nieuwe items koopt voor in de tuin, let ze op dat de ontwerpen blijvend zijn en overeenkomen met haar slow living-filosofie. Ze is dan ook erg te spreken over het outdoor design van Weltevree. ‘Net zoals ik kan genieten van de oude gele bladhark uit het schuurtje, geniet ik ook van weloverdachte nieuwe producten.’ Zo heeft de Swing een mooi plekje gekregen in de royale bostuin. Liesbeth: ‘Prachtig toch dat we deze schommel niet aan een stevige tak hoeven te hangen. We kunnen nu zelf kiezen aan welke boom we hem vast maken! Daar houd ik van.’ Ook is de Wheelbench één van haar favorieten. Als je in het bos woont heb je meerdere favoriete plekken om even te gaan zitten. Daarom maakte Jan van de douglas bankjes en zette die verspreid in het bos. Met de jaren ontstaan er zwammen op de stammen en op een gegeven moment zijn de bankjes op. De Wheelbench lijkt dus wel voor ons gemaakt!’ In de ochtend zet Liesbeth de verrijdbare bank bij de moestuin en drinkt er koffie. Om het in de middag naar de zijkant van het huis te verplaatsen, waar ze de ondergaande zon kan zien.
Niet te serieus
Een beetje snoeien, rommelen in de moestuin, kijken bij de kippetjes, eitjes brengen naar de buren, wat snoeiafval op de compostmest gooien, een praatje met de boswachter: Liesbeth wordt ontzettend gelukkig van het buitenleven. De afgelopen jaren heeft ze de veranderingen in de natuur met fascinatie gevolgd. ‘Een boompje zien uitgroeien tot een volwassen boom. Het ene jaar plukken we emmers bosbessen, het andere jaar halen we er bijna niets vanaf. Je gaat ook steeds wat anders zien, geen enkel seizoen is hetzelfde als het jaar ervoor. Dat we dat van zo dichtbij meemaken, vinden we geweldig.’ Haar tip aan de Weltevree-lezers is dan ook om de tuin vooral niet te serieus te nemen en het gewoon te laten gebeuren. ‘Strooi eens een handvol bloemenzaad rond voor je eigen bloemenweide en zie maar wat er gebeurt. We wonen op een groot perceel en hadden precies 1 sneeuwklokje. De natuur blijft me verrassen. Hier kan ik intens van genieten.’
