'Ik hou ervan werelden te creëren' - Joep van Lieshout
Joep van Lieshout omschrijft zichzelf als een kunstenaar die “doet wat hij moet doen”. Zijn kunst gaat over het verkennen van uitersten en grenzen en daarin probeert hij zo ver mogelijk te gaan. Want met minder dan honderd procent moet je volgens hem geen genoegen nemen: “Je leeft maar één keer, dus kun je er net zo goed het beste van maken. Er is geen ruimte voor middelmatigheid.” Keuzevrijheid, dat is wat echt belangrijk is.
Op zijn zestiende werd Joep van Lieshout toegelaten tot de Rotterdamse Kunstacademie. Na zijn slagen werd hij al snel beroemd met zijn projecten die varieerden van eenvoudige strakke ontwerpen tot het niet-functionele gebied van de kunst.Tegenwoordig creëert hij samen met zijn team bij het internationaal bekende Atelier van Lieshout objecten die grenzen verleggen en architectuur, kunst en design samenbrengen.
In 2019 leidde een unieke samenwerking met Weltevree tot de creatie van the Flying Dishman. Wat is het verhaal achter Joep’s kunst en dit cirkelvormige lounge eiland?
In je werk onderzoek je vaak de grenzen tussen fantasie en functie. Wat interesseert je het meest in je werk?
Wat mij in mijn werk interesseert is het bouwen van grote installaties die een soort “miniwereld” worden. Ruimtes waarin je helemaal kunt opgaan. Ruimtes waar alles, de muren, het plafond, de objecten, de machines, de verlichting, gemaakt is met het doel een indrukwekkend kunstwerk te zijn. Ik creëer graag totaalervaringen. Ik hou ervan werelden te creëren.
Hoe is de Flying Dishman ontstaan?
In eerste instantie heb ik het gemaakt als een uniek meubelstuk voor een verzamelaar. Toen kwam ik in contact met Floris Schoonderbeek en hij zei me dat het een heel goed product zou zijn om op de markt te brengen. En ik vind de producten en het team van Weltevree goed. Uiteindelijk is dat het belangrijkste: met aardige mensen mooie dingen maken.
De meeste keuzes voor het materiaal en de productie kwamen van jullie kant. Jullie hadden een grote focus op circulariteit en het gebruik van gerecyclede, groene materialen. Het werd een wisselwerking waarin we de juiste weg vonden in vorm, functie en materiaal.
De keuze voor het duurzame materiaal van de Flying Dishman kwam dus vooral van Weltevree. Zijn thema’s als duurzaamheid iets waar je rekening mee houdt in je eigen ontwerpen en kunst?
Nou, eigenlijk, voor mij bestaat circulariteit en recycleerbaarheid in kunst niet. Omdat kunst niet verslijt. Het raakt misschien uit de mode, maar het wordt bijna nooit vernietigd. Dus in die zin speelt duurzaamheid geen grote rol bij de keuze van de materialen voor mijn kunst. Maar dat betekent niet dat ik me niet nog steeds bewust ben van de wereld om me heen. Als ik een stuk polyester gebruik om een kunstwerk te maken, wordt dat maar één keer gemaakt en gaat het honderden, zo niet duizenden jaren mee.
Als je het echter hebt over consumptiegoederen, zoals meubels, dan is duurzaamheid belangrijk. Want na een bepaalde tijd worden de meubels weggegooid. Voor mij moet er altijd een relatie zijn tussen het gebruik en de verwachte levenscyclus. Er is een groot verschil tussen een leren stoel die meer dan vijftig jaar meegaat en een tuinstoel die je na vijf jaar weggooit.
Hoe zou je de Flying Dishman graag gebruikt zien worden?
Ik zou ze overal in de stad plaatsen, zodat je overal ruimte hebt om te gaan liggen. Overal, als iets dat er gewoon is, zoals straatmeubilair. Net als het museumplein in Wenen. Daar plaatsten ze grote blokken piepschuim, die ze bespoten met polyurethaan. Deze grote blokken zijn diagonaal doorgesneden, zodat je ze op veel verschillende manieren kunt neerleggen. Ik zou de Flying Dishman op een soortgelijke manier gebruiken. Zomaar, als een soort onopvallend stuk straatmeubilair.
Meer informatie over het werk van Van Lieshout? Bekijk zijn website hier.